Steeds meer Spaanse tandartsen trekken naar Nederland vanwege het grote tekort aan tandartsen dat hier is. Tandarts Ana Hernandez Perez kon in Madrid geen baan vinden Vandaar dat zij terecht kwam bij het Brabantse Mondmedicentrum. Het Brabants Dagblad interviewde haar over haar werk als tandarts in Nederland en de werving en selectie procedure die zij doorliep voordat ze hier kwam werken.
Steeds meer Spaanse tandartsen trekken naar Nederland. Bij het Brabantse Mondmedicentrum werken er zelfs tien. "Het bevalt goed. Ik mis alleen de zon."
Dentista, of in het Nederlands tandarts, worden, dat was haar meisjesdroom. En die joeg Ana Hernándéz Pérez vastberaden na. Al moest ze op de universiteit in Madrid constateren dat ze niet de enige was. Wat heet: in Madrid leveren vijf universiteiten honderden tandartsen per jaar af. Dat zijn er veel te veel, zegt Ana. Het vinden van een baan lijkt daardoor net zo moeilijk als het winnen van de loterij. "De toekomst ziet er voor studenten zwart uit. Ik was positief en heb na mijn studie nog wel cv's uitgedeeld in Madrid." Ana had echter geen succes.
De droom van een toekomst als tandarts dreigde als een zeepbel uiteen te spatten, tot haar vader in de krant las dat in Nederland nog tandartsen werden gezocht. Nu werkt Ana in Oss, bij het Mondmedicentrum dat ook vestigingen heeft in onder meer Den Bosch en Schaijk. Eigenaar Ron ter Bogt heeft inmiddels tien Spaanse tandartsen ingelijfd. Daarnaast werft en selecteert hij, onder de naam EQ Tandartsen, Spanjaarden voor andere tandartspraktijken in heel Nederland. "Er zijn nu net weer mensen aan de slag gegaan in Brunssum (Limburg) en Raalte (Overijssel)", vertelt hij.
In Nederland is er juist een tekort aan tandartsen. Niet omdat er geen animo is onder jongeren, maar omdat het aantal opleidingsplekken gemaximeerd is. "Terwijl de vraag naar tandartsen alleen maar toeneemt."
Niet lichtzinnig
Meerdere bureaus hebben zich inmiddels gespecialiseerd in de werving en selectie van buitenlandse tandartsen (uit Spanje, maar ook uit het Oostblok). Ron ter Bogt, die zegt dat lang niet alle bureaus streng selecteren, gaat zelf bepaald niet lichtzinnig te werk.
Ana herinnert zich haar selectiedagen in Nederland nog goed. "Nadat ik mijn brief en cv had gestuurd ben ik een paar dagen in Nederland geweest, samen met andere kandidaten. De eerste avond gingen we samen koken." Ter Bogt legt uit dat daarbij gelet werd op de sociale interactie, die ook in het contact met patiënten belangrijk is. Verder krijgen alle kandidaten behalve een gesprek ook een psychologische test. En er is natuurlijk een vakinhoudelijke beoordeling.
"Iedereen brengt een vulling aan bij een patiënt. Er wordt een kroon geprepareerd op een pop en er moet binnen drie kwartier een noodkroon gemaakt worden. Verder wordt een theoretische casus behandeld aan de hand van röntgenfoto's."
Ana vertelt dat ze na haar selectie nog stevig aan bak moest om de Nederlandse taal te leren. "Nee, een gemakkelijke taal is het niet." In totaal kreeg ze 400 uur les en studeerde ze thuis 4 à 5 uur per dag verder. Om bij het Mondmedicentrum aan de slag te kunnen moest Ana het Nederlands op B1-niveau beheersen. Dat niveau is hoog genoeg om gesprekken te kunnen voeren. En toen nog was ze niet klaar: binnenkort wacht een toets op het hogere B2-niveau.
Uitleg
Bijna twee jaar is Ana nu in Oss. Het bevalt haar goed, vertelt ze. Met een lach: "Ik mis alleen de zon." Is het genoegen voor haar patiënten wederzijds? Daar lijkt het wel op. Slechts één patiënt vroeg vóór Ana de behandeling startte, om een uitleg van Ter Bogt, maar toen was ze pas net in Nederland.
De Spaanse tandartsen moeten bij patiënten soms nog vertrouwen winnen. "Bij de een gaat dat wat gemakkelijker dan bij de ander.."
Vakinhoudelijk, benadrukt hij verder, doen de Spaanse tandartsen geenszins onder voor hun Nederlandse collega's. "Wij denken wel eens dat we het in Nederland allemaal beter doen, maar dat is gewoon niet zo. We doen het goed, maar in Spanje doen ze het óók goed."
Auteur: Richard Clevers
